De Ko-Shamo is er in 2 vormen.

1. De Japanse, met originele open vleugen, harde korte bevedering. Zo ze ook naar België en Nederland zijn ingevoerd.

2. Hier in het westen vonden sommige fokkers een open vleugel een verminking van het skelet en zijn gaan experimenteren met andere hoenders om de vleugels dicht te krijgen. Maar door het kruisen werd de bevedering zachter en langer, ook heeft men geprobeerd dit te verhelpen en dat is soms wel gelukt maar het echte JAPANSE is er af.

In de boeken van R. HOUWINK te MEPPEL (2 delig ) word de open vleugel en de staartloze en ook andere afwijkingen beschreven, maar wel als een erkende vorm.

Vanaf voorjaar 2015 worden alle  Ko-Shamo’s met open en dichte  vleugel gelijkwaardig gekeurd. [ (MET MAXIMAAL EEN Z.G. ALS BEOORDELING)

(dan hebben de verentellers toch hun zin) ]

Voor wie met Ko Shamo’s wil gaan fokken, kan zich maar beter eerst verdiepen met welk type te starten. In Duitsland zijn de Ko Shamo’s vaak wat grover en zwaarder, het fijne gaat er al gauw af.

Op tentoonstellingen zou men in dit geval ook een weegschaal kunnen hanteren.

Hopend dat in de opleiding tot  keurmeester  deze 2 verschillende types goed en gelijkwaardig aan de orde komen.

De vaak aanwezige foutieve kin-lellen, worden nog te weinig met een ONVOLDOENDE beoordeeld.

 

Zie ook de pagina, “Tosa Chibi”

Zij waren 6 jaar samen en blijven als afbeelding de moeite waard.

De eerste dag van een Ko Shamo, kan bloemrijk zijn.

Zilver tarwe haan recht van lijf en leden. 

Het gaat om de houding en uitstraling. Een pronkstuk van de natuur.

De Ko Shamo is de meest handzame hoender om in een kleine of grote tuin los te laten lopen.  Ze lopen niet weg. Vliegen kunnen ze niet.  Je kunt ze zo met hand oppakken.

De open vleugen een spijt-zwam binnen de K.L.N.

Deze open vleugel is in Japan bij de Ko Shamo, Yamato en Tosa Chibi een erkende ras eigenschap. (Dit is een voorbeeld, de veertekening is niet goed)
Deze erkenning is dan ook in het voorjaar 2015 ingegaan, volgens de richtlijnen van de Entente Européen ( ??? )

Met als (slimme ?) uitzondering, (compromis binnen de Vechthoender club? ) dat de maximale beoordeling Z. G. mag zijn, dus is geen erkenning, maar een zoethoudertje voor de geblinddoekte fokkers.

De K. L. N. kan beter 2 Vecht-hoender-groepen maken. {(Er is al een Engelse hoendergroep met eigen keuringen en dat is goed. ) (appels en peren keur je ook niet in het zelfde mandje.) }

1. Aziatische hoenders.

2. Engelse hoenders. Met elk hun geselecteerde keurmeesters.

Bovenstaande vleugel is van deze Ko Shamo hen en is nu ook in Nederland E.E. proef.

Zo is de gedachte, maar de houders van deze ORIGINELE  hoenders worden achtergesteld.

Het is niet verwonderlijk dat inzendingen op Shows ‘s achterwegen blijven

Een andere oplossing kan zijn, om voor deze hoenders speciale KEURMEESTERS aan te stellen, die de open vleugel gelijkwaardig keuren.

Keurmeesters moeten zelf geen dieren ter keuring aanbieden op Show ‘s waar zij zelf keuren, zodat zij zichzelf niet in een bedenkelijke positie brengen.

Keurmeesters zouden op keurmeestersdagen elkaars dieren kunnen keuren.

(OP DEZE DAGEN KAN MEN ELKAAR BETER LEREN KENNEN).

Met een keurstokje worden hoenders in de juiste houding  gebracht om het type te beoordelen.

De schouders worden breed gedragen.

Deze Ko-Shamo, met een gesloten hangvleugel, kreeg een eerste Z.G, het lichaam te lang en horizontaal, zo wil niemand Ko-Shamo’s houden.

Deze haan, met eerste F heeft ook nog te veel kin-lellen.

In het land der blinden is één oog Koning.

Deze zilvertarwe haan heeft wel een goede wam.

  Kin-lellen hoor je niet te zien bij een   echte  Ko-Shamo.

C©B

Tip
Zie ook de pagina, “Tosa Chibi”